Podział geosyntetyków

GEOMEMBRANY - stosowane przy  izolacji obiektów budowlanych  i hydrotechnicznych, odporne na większość środków chemicznych występujących w przyrodzie (np. produkty ropopochodne), nie ulegają degradacji biologicznej i charakteryzują się dobrymi parametrami mechanicznymi, niską wodochłonnością, nieprzesiąkliwością oraz różnorodnością zastosowań. Wykonane są głównie z takich materiałów jak PEHD (polietylen wysokiej gęstości) oraz PCV (polichlorek winylu). Powierzchnia geomembrany może być gładka lub posiadać strukturę. Produkowane są w różnych grubościach w zależności od ich przeznaczenia.

• Uszczelnianie składowisk odpadów komunalnych;
• Uszczelnienia w obrębie obiektów magazynowania i dystrybucji paliw płynnych;
• Wykonanie uszczelnień oczyszczalni ścieków;

GEOSIATKI to płaskie geosyntetyki o prostopadłym układzie pasm tworzących oczka, umożliwiające współpracę geosiatki z gruboziarnistym kruszywem. Produkowane są zazwyczaj z PP (polipropylenu), PES (poliestru), PA (poliamid), HDPE (polietylen o wysokiej gęstości) oraz PVA (poliwinyloalkoholu) a także z włókien szklanych i bazaltowych. Ze względu na materiał z jakiego są wykonane charakteryzują się różnorodnymi parametrami fizycznymi i chemicznymi. Mogą mieć postać przeplatanych pasm (elastyczne węzły), zgrzewanych (sztywne węzły) lub mieć postać tzw. rusztu (georuszty). Pokrywane powinny być w procesie technologicznym warstwą tworzywa polimerowego, która dodatkowo stabilizuje strukturę siatki i zwiększa jej odporność na uszkodzenia mechaniczne.

Geosiatki pełnią funkcję zbrojącą, nie spełniają natomiast funkcji separacyjnych ani filtracyjnych, wówczas wymagane jest zastosowanie geowłókniny. Podstawową zasadą przy doborze zbrojeń geosyntetycznych, w tym przy doborze rodzaju geosiatki, dla obiektów budowlanych jest konieczność posiadania przez inżyniera wykonującego obliczenia wiedzy o reologicznych właściwościach każdego z zastosowanych w danym projekcie wyrobów geosyntetycznych. Najczęściej popełnianym błędem w tym zakresie jest upraszczające przyjmowanie do obliczeń występującej w literaturze handlowej wartości wytrzymałości znamionowej na zrywanie Fk (krótkotrwałej, UTS) jako parametru charakterystycznego dla danego wyrobu geosyntetycznego (np. geosiatki) przez cały okres eksploatacji obiektu inżynierskiego, aż do końca istnienia. Dlatego dla każdego projektu, gdzie przewidywane jest zastosowanie geosiatek (wzgl. geotkanin) należy obliczyć tzw. wartość dopuszczalną wytrzymałości długoterminowej geosyntetyku Fd.

GEOTKANINY oprócz funkcji zbrojącej pełnią również funkcję separacyjną. Są to wyroby geosyntetyczne wytwarzane przez przeplatanie dwóch lub więcej układów przędz, włókien, filamentów, taśm lub innych elementów. Geotkaniny charakteryzują się widocznymi i wymiernymi porami, które powstają w wyniku produkcji techniką tkacką. Do produkcji geotkanin zazwyczaj wykorzystuje się polimery takie jak: polipropylen (PP); polietylen (PE), polietylen o wysokiej gęstości (PEHD) a także poliester (PES, PET). Produkcja tkanin z PES pozwala uzyskać znacznie większe wytrzymałości niż produkcja tkanin z pozostałych polimerów.

• Stabilizacja i budowa podłoży konstrukcyjnych (podbudowy placów, ulic, parkingów, wiaduktów i nasypów) w trudnych warunkach grutowo-wodnych;
• Wzmacnianie słabego podłoża nasypów komunikacyjnych;
• Budowa zbrojonych konstrukcji oporowych;
• Zbrojenie podstawy nasypów opartych na palach wzmacniających słabe podłoże;
• Zazielenianie skarp, nasypów – system INORGREENING oraz stabilizacja osuwisk;
• Odciążenie przyczółków mostowych;
• Rozbudowa i rekultywacja składowisk odpadów;
• Konstrukcja nasypów i skarp;
• Ograniczenie destrukcyjnego oddziaływania szkód górniczych na konstrukcje;
• Wzmacnianie warstw bitumicznych;
• Konstrukcja i zabezpieczenie wałów przeciwpowodziowych;
• Posadowienie konstrukcji hal przemysłowych i obiektów kubaturowych;
• Budowa i wzmacnianie podbudowy torowisk kolejowych i tramwajowych.

GEOWŁÓKNINY - są to płaskie materiały geosyntetyczne wykonane głównie z włókien PP (polipropylenowych) lub PES (poliestrowych), połączone mechanicznie w procesie igłowania, przeszywania lub zgrzewane termicznie. Przy czym pierwsza metoda sprawia, że stają się one mocniejsze i odporne na rozwarstwienia. Są szczególnie przydatne przy wykonaniu każdego typu drenaży: poziomych i pionowych, ze względu na zdolność przepuszczania wody i powietrza. Pełnią funkcję jako w-wa chroniąca folię lub membranę przed przebiciem; wykorzystywane również dla zwiększenia nośności lub poprawy trwałości drogi, czy też uszczelnienia jej podłoża. Geowłókniny przeznaczone są do wzmacniania górnej warstwy podłoża gruntowego nawierzchni drogowych i kolejowych oraz dolnych warstw nośnych podbudowy, w celu zmniejszenia zakresu wymiany gruntów oraz zużycia materiałów kamiennych, a także wydłużenia okresu eksploatacji nawierzchni. Służą również do wykonywania warstw odcinających i rozdzielających między gruntem drobnoziarnistym a warstwami konstrukcyjnymi nawierzchni; tworzenie warstw podkładowych i przekładkowych, utrzymujących grunt pod geosiatką lub wewnątrz geosiatek przy budowie wzmocnionych skarp i nasypów, a także zbrojeń pod powierzchnie parkingowe.

Parametrem, który często mylnie jest brany pod uwagę przy doborze geowłókniny jest gramatura, która jest parametrem tylko zaopatrzeniowo-handlowym. Nie ma w żadnym wypadku cech parametru technicznego i jako taki nie powinien być nigdy brany pod uwagę w pracach projektowych i aplikacyjnych.

• Odwodnienie placów, boisk sportowych, parkingów oraz dróg dojazdowych, pasów startowych; składowisk odpadów;
• Stabilizacja podłoża pod kostkę brukową – place, chodniki, ścieżki rowerowe;
• Odwodnienia liniowe budowli wodnych np. odpowietrzne drenaże zapór i wałów przeciwpowodziowych;
• Separacja warstw; ochrona membran i folii;